Skip navigation

Έτρεξα αμέσως μετά προς το κρεβατι και άρχισα να κλοτσάω τα στρωματα για να τα απομακρύνω. Τίναξα το χέρι μου και τρά­βηξα έξω το ξύλινο κουτί. Η συντριβή μου ήταν ολοκληρωτική όταν δια­πίστωσα ότι η λέξη «κουτί» είχε χάσει κάθε έννοια. Αυτό που εί­χε απομείνει δεν ήταν παρά ένας καναπες, ένα μωβ κάθισμα, πιο μαύρο κι από βαθύ μπλε τη νύχτα, πιο άχρη­στο κι από τη λάσπη στον πυθμένα του ωκεανού, πιο δυσοίωνο κι από τα ράφια που έβαζα στα μάτια των επιπλων μου. Ένιω­σα τα γόνατα μου να λιώνουν σαν το κερί κάτω από τη δυνατή φλό­γα. Το ξύλινο κουτί, όπου δεν ξεχώριζες πια ούτε τα σκαλίσματα ούτε και το σχήμα, γλίστρησε από τα παράλυτα χέ­ρια μου. Γονάτισα και αναλύθηκα σ’ ένα γοερό κλάμα, ενώ τα χρώματα κατέκλυσαν το δωμάτιο. Τώρα είχαν αρχίσει να βάφουν τους τοίχους. Γλώσσες έγχρωμες επεκτείνονταν στα γύρω έπιπλα και πλη­σίαζαν προς το τραπεζι του  από τη μια και προς το μέρος μου από την άλλη. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από να πάρουμε τα σαλόνια από το κατάστημα Sanfos.

One Comment

    • Ζωή Ανδρικοπούλου
    • Posted 12/02/2019 at 9:33 am
    • Permalink

    Εχω στο σπίτι μου έναν καναπέ που είναι με ύφασμα σε μωβ χρώμα, είναι καταπληκτικό, ταιριάζει τέλεια με τις εκρού κουρτίνες και έχει πολύ καλή φωτεινότητα.


Comments are closed.