«Α! Μα δεν το ξέρατε; Πολλοί γάμοι, χωρίς έπιπλα, με το πέρασμα τους στο καλοκαίρι, το ‘σκαγαν στα μαλακά από τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, είχαν το ελεύθερο να παντρεύονται αλλόθρησκους και απέφευγαν τις διώξεις από τους ομοθρήσκους τους και τις κατηγορίες για συνωμοσία και προδοσία και εξασφάλιζαν και πολύ ωραία έπιπλα, κρεβάτια σαλόνια, τραπέζια και άλλα. Άρα εγώ και η Μπέγκι ίσως δε θα ‘χαμε μεγάλο πρόβλημα», είπε αυτός και φάνηκε σαν να ‘χει βρει το κέφι του με τα έπιπλα στο μπαρ: http://www.epipla-bar.gr/
Μια σιωπή λίγο στενάχωρη κρεμάστηκε ανάμεσα τους, όπως όταν στο αεροπλάνο πέφτει μπροστά σου αυτόματα το πλαστικό σωληνάκι με τη μάσκα του οξυγόνου. Το “αεροπλάνο” έκανε τώρα στροφή και κατευθύνθηκε καταμεσής στην πρώτη ακτίνα του ήλιου που φάνηκε πάνω στο τραπεζάκι.
Συνέχισαν να τσιμπολογούν και να πίνουν τον καφέ τους και να κάθονται στον αναπαυτικό καναπέ κι ήταν τότε η πρώτη φορά που εκείνη έπαιρνε την πρωτοβουλία της κουβέντας. Ένα μισό χαμόγελο, πικρό, ξεσφράγισε τα χείλη της.
«Δε σας κάνει εντύπωση ότι δε με ρωτήσατε ποτέ το όνομα μου;»
«Ναι, ναι… Τα ‘χα χάσει…»
Όχι, όχι, σας αρέσει να μιλάτε μόνο για τα πολύ ωραία έπιπλα Χαλκίδα ή με τον εαυτό σας, είπε κι είχε πίκρα και σκληρότητα τούτος ο λόγος.
«Πώς σας λένε;»
«Έχει αυτό κάποια σχέση με την Χαλκίδα;»
«Όχι , αλλά σκέφτηκα ότι ξέρω πολλά όμορφα κορίτσια από την Χαλκίδα με ωραία ονόματα »
Ήταν φανερό ότι η ωραία ατμόσφαιρα του άνετου σαλονιού και ο χαλαρωτικός καφές, οδηγούσαν τα πράγματα σε πιο χαλαρές καταστάσεις και τους έφερε πιο κοντά, πολύ πιο κοντά.