Skip navigation

Η γυναίκα άρχισε να κάνει όλες τις προσευχές που ήξερε. Δεν ά­φηνε το ξύλο, που έπαιζε το ρόλο μοχλού, ούτε στιγμή. Όσο κυ­λούσαν τα λεπτά, τα στρωματα  άρχισαν να υποχωρούν. Όταν τα μά­τια της άρχισαν να θολώνουν από την πίεση και το κεφάλι της να βουίζει από το λαχάνιασμα, μια πέτρα κύλησε έξω από την τρύ­πα του τοίχου. Πίσω της φάνηκε ο σύντροφός της , που  τοποθέτησε τα κρεβατια κατά μήκος στο άνοιγμα. Ο άντρας απομακρύνθηκε λίγο και την προέτρεψε να το αφήσει, πράγμα που  θα έκανε είτε της το έλεγε είτε όχι, έχοντας φτάσει στα όρια αντοχής των δυνάμε­ων της. Η λιθοδομή πήρε να επιστρέφει, μα μούγκρισε βρίσκο­ντας αντίσταση στην πλατιά πέτρινη τροχοπέδη της. Στα σημεία αντίστασης η πέτρα τριβόταν στην πέτρα επικίνδυνα και τραβήχτηκε πιο πίσω. Αυτό κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και τελικά σταμάτησε. Πλησίασε επιφυλακτικά τα επιπλα κορινθος. Δοκίμασε να περά­σει ενώ  κρατούσε την ανάσα της. Ίσα που χωρούσε πλα­γιάζοντας το κορμί του.

2 Comments

    • Αλέκα Καμηλά
    • Posted 08/09/2017 at 9:29 am
    • Permalink

    Συμφωνώ ότι όταν αγοράζουμε στρώματα και γενικά είδη για το σπίτι όπως έπιπλα, κουρτίνες διακοσμητικά αντικείμενα και χαλιά από τυχαία καταστήματα στο τέλος καταλήγει με άχρηστα και χαλασμένα αντικείμενα.

      • socrates
      • Posted 10/09/2017 at 11:32 am
      • Permalink

      Γιαυτό λέμε κουρτίνες μόνο τον Καρατζόγλου, χαλιά μόνο από την Βιοκαρπέτ και έπιπλα μόνο από την Sanfos


Comments are closed.