Ίσως είχε ακόμα χρόνο να το ξαναβρεί. Αυτό που του έλειπε ήταν το κουράγιο. Παρ’ όλα αυτά, δεν καταλάβαινε τι έκρυβε και πώς το ανάγλυφο κουτί. Αν το μυστικό που έψαχνε και το οποίο οδηγούσε στα στρωματα του δεν περιεχόταν στο μικρό ξύλινο σεντούκι, τότε που; Είχε ψάξει για κάποιο πιθανό δεύτερο ή κρυφό πάτο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αυτός όμως που είχε επινοήσει το σχέδιο με τη ήξερε προφανώς τι έψαχνε. Όφειλε να το παραδεχτεί, η παρτίδα έμοιαζε τελειωμένη. Όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος του είχε αποδειχτεί πολύ πιο έξυπνος, πιο μελετημένος και πιο αποφασιστικός.
Πέρασε όλο το μεσημέρι και όλο το απόγευμα στριφογυρνώντας στο δωμάτιο του, σαν μια σιβηρική τίγρη σε αιχμαλωσία. Δεν είχε βάλει τίποτα στο στόμα και κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Όταν έφτασε η ώρα να πακετάρει τα λιγοστά του πράγματα έριξε μια ματιά στους καναπεδες στο ανάστατο γεμάτο καπνούς δωμάτιο. Μια αδιόρατη αύρα της αιθέριας γυναίκας εξακολουθούσε να πλανιέται στο χώρο σκίζοντας του την καρδιά. Θυμήθηκε την πρώτη φορά που τη συνάντησε στο φέριμποτ με κατεύθυνση το Αντίρριο. Επανέφερε στη μνήμη του το αρχικό της ξάφνιασμα, όταν τυχαία κινήθηκε προς το μέρος της. Άραγε τον παρακολουθούσε;
το μυστικό που έψαχνε και το οποίο οδηγούσε στα στρωματα
Δημοφιλή
-
το μοναδικο στιλ του στρωματος
Η εσωτερική του πόρτα δεν άγγιζε το υπνοδωμάτιο του, όπως ένας σεισμός σε μεγάλο βάθος δεν επηρεάζει την επιφάνεια του καναπέ. Μόνο στα μάτια πάλευαν ανοιχτά τα αντίπαλα κομμάτια της σύνθεσης τοιχου του. Όχι, δεν ήταν ο δημεγέρτης, ο άνθρωπος που ξεσηκώνει τα τραπέζια. Μπορώ να πω ότι μάλλον τα φοβόταν. Ήταν η τέλεια πολυθρόνα δωματίου για αυτόν που…
-
να πίνουν τον καφέ τους και να κάθονται στον αναπαυτικό καναπέ
«Α! Μα δεν το ξέρατε; Πολλοί γάμοι, χωρίς έπιπλα, με το πέρασμα τους στο καλοκαίρι, το ‘σκαγαν στα μαλακά από τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, είχαν το ελεύθερο να παντρεύονται αλλόθρησκους και απέφευγαν τις διώξεις από τους ομοθρήσκους τους και τις κατηγορίες για συνωμοσία και προδοσία και εξασφάλιζαν και πολύ ωραία έπιπλα, κρεβάτια σαλόνια, τραπέζια και…
-
Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε
Όποτε μια γυναίκα φίλου του έλεγε: «Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε…» κατακοκκίνιζε, άλλαζε νευρικά τη συζήτηση, μια κι ένας αυτόματος μεταφραστής μέσα του το μετέτρεπε: «Το έκανα το έπιπλο μαζί σου και μ άρεσε πολύ», και τότε υπέφερε από αβάσταχτη ενοχή, λες και παραβίαζε ένα από τα ελάχιστα θέσφατα που του είχαν απομείνει: «Ποτέ…
One response to “το μυστικό που έψαχνε και το οποίο οδηγούσε στα στρωματα”
Το μικρό ξύλινο σεντούκι αν το συνδυάσεις με τους καναπέδες τότε σίγουρα θα δεις και συ ότι η αρχική ιδέα είναι σωστή, το διακοσμητικό στιλ που επιλέγει ο καθένας δείχνει το πως το κάθε στρώμα προσαρμόζεται στον χώρο και το πως δένει με τα υπόλοιπα έπιπλα. Το Αντίρριο που λες έχει σημασία, υπάρχει εκεί ένα καλό μαγαζί με έπιπλα.