Επιπλων Αντικειμενα

Ναι, το σίδερο που  έκανε τον καναπέ τόσο φινετσάτο άφησε πάνω της τη ζεστασιά του.  Να λοιπόν που ξαναβρισκόμαστε, λέει εγκάρδια, καθώς της δίνει το χέρι του.
Δεν το πιστεύω! Νόμιζα πως θα είχατε επιστρέ­ψει. Μου είπατε ότι δε θα μένατε εκεί περισσότερο α­πό δεκαπέντε μέρες… Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω, ανταποδίδει. Το βλέμμα της είναι διαφορετικό από την πρώτη τους συνάντηση, αν κι είναι φανερή η προσπά­θεια να μετριάσει την εκδηλωτικότητά της.
Μα και σεις, βλέπω, έχετε καθυστερήσει. Εντάξει λοιπόν όλα με το γιο σας;
«Ναι, ναι, πολύ καλά! Στο τραπέζι… Βέβαια, ξέ­ρετε, οι νέοι σ’ αυτή την ηλικία έχουν τους εύκολους εν­θουσιασμούς τους…» Σαν να μην ήθελε να το πει αυτό, ανησυχία σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.
Κόβω το κεφάλι μου ότι τον βρήκε ζευγαρωμένο, μα εκείνη διακόπτει το στιγμιαίο ξεστράτισμα του νου του.
«Λοιπόν, πήγατε στον παλιό σας φίλο;»
«Ναι, στα επιπλα, στην Αθήνα…»
«Ω! τόσο μακριά, μα είναι κοντά στο Μενιδι, στο κρύο, πώς βρέθηκε εκεί;»