Όποτε μια γυναίκα φίλου του έλεγε: «Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε…» κατακοκκίνιζε, άλλαζε νευρικά τη συζήτηση, μια κι ένας αυτόματος μεταφραστής μέσα του το μετέτρεπε: «Το έκανα το έπιπλο μαζί σου και μ άρεσε πολύ», και τότε υπέφερε από αβάσταχτη ενοχή, λες και παραβίαζε ένα από τα ελάχιστα θέσφατα που του είχαν απομείνει: «Ποτέ στα τραπέζια φίλου».
«Σε ποιον όροφο μένετε;» τη ρώτησε, καθώς επέστρεφε στο ουδέτερο ύφος του.
«Στο δέκατο…»
«Ω! Από ποια πλευρά;»
«Βλέπω στο εργοστάσιο των σαλονιών».
«Μα τότε μένετε εκεί που έμενε πάντα η Ελένη!» είπε αυτός θαμπωμένος.
«Η σύζυγος σας;» έσπασε η φωνή της.
«Α! όχι, η Ελένη, η καλλιτέχνιδα που φτιάχνει τα ομορφότερα σαλόνια γωνίες : http://www.sanfos.gr/salonia-gwnies“!»
«Λέτε να έχω κάποια σχέση μ’ αυτήν;» ρώτησε με συγκρατημένη παιχνιδιάρικη διάθεση, πάντως κατάπληκτη από την έμμονη ιδέα που του καρφώθηκε.
«Πλούσια είστε, για να μένετε στο “Παλάτι του επίπλου“…»
«Μα τότε κι εσείς είστε πλούσιος…»
«Α! όχι, αφήστε το, είναι μια άλλη ιστορία… Πλούσια, λοιπόν, είστε, πολύ όμορφη είστε… Σε τούτο σίγουρα μοιάζετε με την Ελένη…»

Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε
Δημοφιλή
-
το μοναδικο στιλ του στρωματος
Η εσωτερική του πόρτα δεν άγγιζε το υπνοδωμάτιο του, όπως ένας σεισμός σε μεγάλο βάθος δεν επηρεάζει την επιφάνεια του καναπέ. Μόνο στα μάτια πάλευαν ανοιχτά τα αντίπαλα κομμάτια της σύνθεσης τοιχου του. Όχι, δεν ήταν ο δημεγέρτης, ο άνθρωπος που ξεσηκώνει τα τραπέζια. Μπορώ να πω ότι μάλλον τα φοβόταν. Ήταν η τέλεια πολυθρόνα δωματίου για αυτόν που…
-
να πίνουν τον καφέ τους και να κάθονται στον αναπαυτικό καναπέ
«Α! Μα δεν το ξέρατε; Πολλοί γάμοι, χωρίς έπιπλα, με το πέρασμα τους στο καλοκαίρι, το ‘σκαγαν στα μαλακά από τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, είχαν το ελεύθερο να παντρεύονται αλλόθρησκους και απέφευγαν τις διώξεις από τους ομοθρήσκους τους και τις κατηγορίες για συνωμοσία και προδοσία και εξασφάλιζαν και πολύ ωραία έπιπλα, κρεβάτια σαλόνια, τραπέζια και…
-
Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε
Όποτε μια γυναίκα φίλου του έλεγε: «Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε…» κατακοκκίνιζε, άλλαζε νευρικά τη συζήτηση, μια κι ένας αυτόματος μεταφραστής μέσα του το μετέτρεπε: «Το έκανα το έπιπλο μαζί σου και μ άρεσε πολύ», και τότε υπέφερε από αβάσταχτη ενοχή, λες και παραβίαζε ένα από τα ελάχιστα θέσφατα που του είχαν απομείνει: «Ποτέ…
One response to “Είδα το έπιπλο σου, μ’ άρεσε”
Οταν βλέπεις το έπιπλο που σου αρέσει, πάντα κάτι περίεργο συμβαίνει μέσα στο μυαλό, κάτι που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με εύκολο τρόπο γιατί σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι εκείνο που κάνει ένα έπιπλο να ξεχωρίζει, το υλικό κατασκευής, το σχέδιο, ο τρόπος κατασκευής, κάτι άλλο; πάντα όμως παίζει ρόλο ο τρόπος που ο κατασκευαστής έχει “δει” το τι μπορεί αυτό το έπιπλο να αντιπροσωπεύει στα μάτια του χρήστη του.