Η γυναίκα άρχισε να κάνει όλες τις προσευχές που ήξερε. Δεν άφηνε το ξύλο, που έπαιζε το ρόλο μοχλού, ούτε στιγμή. Όσο κυλούσαν τα λεπτά, τα στρωματα άρχισαν να υποχωρούν. Όταν τα μάτια της άρχισαν να θολώνουν από την πίεση και το κεφάλι της να βουίζει από το λαχάνιασμα, μια πέτρα κύλησε έξω από την τρύπα του τοίχου. Πίσω της φάνηκε ο σύντροφός της , που τοποθέτησε τα κρεβατια κατά μήκος στο άνοιγμα. Ο άντρας απομακρύνθηκε λίγο και την προέτρεψε να το αφήσει, πράγμα που θα έκανε είτε της το έλεγε είτε όχι, έχοντας φτάσει στα όρια αντοχής των δυνάμεων της. Η λιθοδομή πήρε να επιστρέφει, μα μούγκρισε βρίσκοντας αντίσταση στην πλατιά πέτρινη τροχοπέδη της. Στα σημεία αντίστασης η πέτρα τριβόταν στην πέτρα επικίνδυνα και τραβήχτηκε πιο πίσω. Αυτό κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και τελικά σταμάτησε. Πλησίασε επιφυλακτικά τα επιπλα κορινθος. Δοκίμασε να περάσει ενώ κρατούσε την ανάσα της. Ίσα που χωρούσε πλαγιάζοντας το κορμί του.
-
Κοντινα
Ηταν..
Νηματα