Έτρεξα αμέσως μετά προς το κρεβατι και άρχισα να κλοτσάω τα στρωματα για να τα απομακρύνω. Τίναξα το χέρι μου και τράβηξα έξω το ξύλινο κουτί. Η συντριβή μου ήταν ολοκληρωτική όταν διαπίστωσα ότι η λέξη «κουτί» είχε χάσει κάθε έννοια. Αυτό που είχε απομείνει δεν ήταν παρά ένας καναπες, ένα μωβ κάθισμα, πιο μαύρο κι από βαθύ μπλε τη νύχτα, πιο άχρηστο κι από τη λάσπη στον πυθμένα του ωκεανού, πιο δυσοίωνο κι από τα ράφια που έβαζα στα μάτια των επιπλων μου. Ένιωσα τα γόνατα μου να λιώνουν σαν το κερί κάτω από τη δυνατή φλόγα. Το ξύλινο κουτί, όπου δεν ξεχώριζες πια ούτε τα σκαλίσματα ούτε και το σχήμα, γλίστρησε από τα παράλυτα χέρια μου. Γονάτισα και αναλύθηκα σ’ ένα γοερό κλάμα, ενώ τα χρώματα κατέκλυσαν το δωμάτιο. Τώρα είχαν αρχίσει να βάφουν τους τοίχους. Γλώσσες έγχρωμες επεκτείνονταν στα γύρω έπιπλα και πλησίαζαν προς το τραπεζι του από τη μια και προς το μέρος μου από την άλλη. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από να πάρουμε τα σαλόνια από το κατάστημα Sanfos.
-
Κοντινα
Ηταν..
Νηματα