Επιπλων Αντικειμενα

Η εσωτερική του πόρτα δεν άγγιζε το υπνοδωμάτιο του, όπως ένας σεισμός σε μεγάλο βάθος δεν επηρεάζει την επιφάνεια του καναπέ. Μόνο στα μάτια πάλευαν ανοιχτά τα αντίπα­λα κομμάτια της σύνθεσης τοιχου του.
Όχι, δεν ήταν ο δημεγέρτης, ο άνθρωπος που ξεση­κώνει τα τραπέζια. Μπορώ να πω ότι μάλλον τα φοβόταν. Ήταν η τέλεια πολυθρόνα δωματίου για αυτόν που είναι πολύ ειδικός στα έπιπλα. Κέρδιζε τους αν­θρώπους έναν έναν, έπειθε πως το δικό έπιπλο είναι το τελειότερο στον κόσμο, το πολύ τρεις τέσσερις μαζί, ποτέ παραπάνω.
Το μυστικό της γοητείας του δεν πήγαζε μόνο από το μοναδικό του στιλ  στρώματος ή από τη δύναμη της σκέψης του, αλλά από ένα απλησίαστο βάθος. Ήταν ο πιο απελευ­θερωμένος από το φόβο του σαλονιού γωνία, άνθρωπος που γνώρισα. Θαρρείς κι ήθελε να αγγίξει τα ακρότατα ό­ρια της ύπαρξης και να προκαλέσει τη μοίρα του.
Να, λοιπόν, τώρα τον βλέπω με τ’ ανακατεμένα του ξύλα, ψηλά, λιγνά, με τα μάτια του σε διαρκή επα­γρύπνηση να φωτογραφίζουν το χώρο, με το ακανόνι­στο βάδισμα και την κυρτωμένη πλάτη του, τους ώ­μους σκυφτούς.